Türkiye'nin geçen yıllarda yapılan bir araştırmaya göre dünyanın en girişimci ülkesi olduğu gerçeği ortaya çıktı. Bunu çoğu insan, özelliklede girişimci olan insanlar iyi bir şey olarak görüyordur. Ama, gerçekte sanıldığı gibi övünülecek bir şey değil bir ülke için.
Özellikle son 15 yılda ülkemizde sermayesiz, kıt kanaat iş kurmanın İngilizce ismi olan Start-Up denen girişimcilik salgınının da çok etkili olduğunu düşünürsek, bu girişimci halimizin bir şeyler üretmek anlamında çok aklı selim bir durum olmadığı çok açık. Bizler girişimciliği kısa sürede köşeyi dönmek ve illegal işler yapmak olarak anlıyoruz.
Bizim ülkecek bu sebeplerle iş kurmayı sevmemiz kadar çalışma şartlarının ve ücretlerinin çok kötü olmasıyla da ile ilgili. Dünyada günlük çalışma saatleri 5-6 saate kadar düşürülsün konuşulurken ülkemizde hala yasal 8 saat bile ortalaması tutturulabilmiş değil. Çoğu işçi işe gidip gelme yolculuk süresini de katarsak şu an ortalama 12 saatini harcıyor özel sektörde bir iş için. Bu kölelik düzenin yasal ve modern hali gibi.
Buna en büyük sebep ise, ülkeyi yönetenlerin kodamanlar olması, bırakın iktidarın iş veren sermaye yanlısını olmasını siyasetçilerin direkt kendilerinin işveren olmasıyla da ilgili.
Bizi girişimcilik yapmaya iten diğer bir sebep de siyasetçilerin düşük asgari ücretle ülkeyi yabancı yatırımcı çekme politikasıdır da diyebiliriz. Örneğin , şu sıralar tekrar ülke ekonomisi için tek kurtarıcı olarak sunulan Ali BABACAN aileden tekstilci olduğunu çok az seçmen biliyor ve kendisinin 10 yılı aşan ekonomi yönetiminde asgari ücret 500 dolar bile olmadı ve kendisinin çok iyiydi dediği kendi ekonomi yönetimi döneminde halk gene temel besin ihtiyaçlarını bile alırken zorlanıyordu bırakın kültür faaliyetine bütçe ayırmayı.
Böyle bir ülkede, böyle bir cehalet ve bilinçsizlik ortamında yasal girişimcilik merdiven altı illegal işler dahil her şey bir kurtuluş yolu olarak görülüyor.
Bu anlamda girişimcilik başkasına çalışmak istemeyenlerin mecburi işidir, çünkü avrupa gibi işsiz maaşı yok bu ülkede.
0 Yorumlar